روایت نخل بادرودی‌ها که با پای برهنه حمل می‌شود+ تصاویر و فیلم
تاریخ انتشار: ۱۰ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۶۳۹۹۵۰
به گزارش خبرگزاری فارس از نطنز، ماه محرم در فرهنگ مردم بادرود یک ماه خاص دوست‌داشتنی ویژه و قابل‌احترام محسوب می‌شود، از قدیم‌الایام و حدود یک ماه مانده به فرارسیدن ماه محرم هر کس به وسع خودش آماده این ماه می‌شود، از آماده کردن حسینیه و منازل برای روضه تا دادن نذری و روضه‌خوانی بچه‌ها حکایت از ارادت اهالی این دیار به سیدالهشدا(ع) است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تاریخ عزاداری ماه محرم در بادرود همراه با عزاداری در سراسر ایران بوده است که محرم قدیم بادرود شیوه‌های عزاداری خاص خودش را داشته که در دهه اول محرم دودسته عزاداری برنی و حسینی در مدرسه پایین که امروز به حسینیه مرکز شهر نامیده می‌شود و در مدرسه بالا(حسینیه اعظم)، برنی‌ها سنگ شیر می‌زدند.
سنگ شیر دوتکه چوبی بود که با یک حلقه که درون دست جا می‌گرفت ساخته‌شده بود و آن دو چوب را به نشانهٔ عزاداری به هم می‌زدند و یک نفر جلودار بود و پاچه‌های شلوار خود را بالا می‌زد و نوحه می‌خواند و دور مشعل آتش حلقه‌زنان، سنگ شیر را به هم می‌زد و حسینی‌ها هم سینه‌زنی انجام می‌دادند.
تاریخچه پیدایش نخل در بادرود
نخل در فرهنگ مردم بادرود دارای ارزش و اهمیت خاصی است و مردم نخل را شبیه پیکر به شهادت رسیده امام حسین شناخته و به آن احترام خاصی قائل‌اند، در گفت‌وگو با پیشکسوتان و پیرغلامان و ذاکران و عزاداران آقا اباعبدالله‌الحسین(ع) قدمت نخل بادرود را به ۴۰۰ سال پیش نسبت می‌دهند، زمانی که فردی از یزد به بادرود می‌آید حسینیه را بنا می‌کند و پس از آن نخل را می‌سازد.
نخل در طول سال فقط از صبح تا ظهر عاشورا بیرون می‌آید و در ایام دیگر نخل در جای خودش در حسینیه پای نخل مستقر و مردم برای عرض ارادت به آنجا می‌روند.
نخلی با ده پایه و شراکت ده طایفه در نخل برداری
نخل بزرگ بادرود ده پایه دارد که هر پایه متعلق به یک طایفه است، این طوایف در شب عاشورا خودشان نماینده انتخاب کرده و به حسینیه می‌فرستند، در حسینیه در شب عاشورا شور غوغایی برپاست، پیرغلامان نوحه می‌خوانند و جوان‌ها جواب می‌دهند.
امروزه در حسینیه‌های بادرود دسته‌های زنجیرزنی فعالیت می‌کنند و طبق سنت قدیمی باید دو هیأت حسینیه مرکز شهر و حسینیه اعظم به استقبال نخل آمده و نخل را همراه خودشان ببرند، دسته حسینیه مرکز شهر می‌آید و در پشت سر نخل مستقر می‌شود، دسته حسینیه اعظم هم می‌آید و جلوی نخل مستقر می‌شود.
لحظه موعود فرامی‌رسد، لحظاتی که اشک در چشمان همه عاشقان حسین جاری است نخل از داخل حسینیه بیرون می‌آید، شور و شعور حسینی را می‌توان در همه به عینه ببینی همه باهم حسین حسین گویان نخل را وارد خیابان امام حسین(ع) می‌کنند.
حمل نخل با پای برهنه
مردم بادرود به احترام آقا اباعبدالله الحسین(ع) این نخل را با پای‌برهنه حمل می‌کنند و به‌اصطلاح پا نخلی‌ها هیچ‌کدام کفش ندارند و این اوج احترام به آقا اباعبدالله الحسین(ع) است، حتی در روزهای سرد و یخ و برفی و در روزهای آسفالت داغ کسی کفش به پایش نمی‌کند و معتقدند حتماً باید با پای‌برهنه نخل را جابجا کنند.
هیأت‌های دیگر در میدان امام حسین(ع) تجمع کرده‌اند، همه بادرودی‌ها از سراسر کشور در روز عاشورا خودشان را به میدان امام حسین می‌رسانند، نخل وارد میدان می‌شود غوغا می‌شود، مادرانی که پارچه‌های نذری دارند آن را تحویل مسؤول نخل می‌دهند و مردم جلوی نخل دسته سینه‌زنی راه انداخته و برای حسین به سر می‌کوبند.
خود پا نخلی‌ها نوحه‌های قدیمی خود را دارند، که می‌گویند:
یا سید سجاد این نخل حسین است
یا فاطمه فریاد این نخل حسین است
زینب به فغان گفت این نخل حسین است
یا نوحه دیگر
روز عاشوراست امروز
کربلا غوغاست امروز
روز عاشوراست امروز
بی پسر زهراست امروز
روز عاشوراست امروز
حسینم یکه و تنهاست امروز
و یا یک نوحه معروف دیگر
یا زهرا حسینت وارد به قتلگاه شد
یا زهرا حسینت سر از تنش جدا شد
چقدر این نوحه‌ها به دل می‌نشیند نخل در میانه میدان آرام می‌گیرد، مداح در رثای حسین(ع) روضه می‌خواند و میدان غرق ماتم و اندوه است. عزاداری تمام می‌شود و نخل به سمت گلزار حرکت می‌کند آنجا هم مردم به شهدا و اموات عرض ارادت می‌کنند و بعد نخل به جایگاه نماز ظهر عاشورا می‌رود، نماز خوانده و در ادامه نخل به جایگاه خود در حسینیه پایین منتقل می‌شود.
انتهای پیام/۶۳۰۲۵/آ/
منبع: فارس
کلیدواژه: محرم بادرود نخل برداری امام حسین عاشورا بادرود آئین سنتی پای برهنه روز عاشورا امام حسین حسین ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۶۳۹۹۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرآسیاب قدیمی ترین حسینیه محله کن
همشهری آنلاین- شهره کیانوش راد: حسینیه دارقاضی، حسینیه اسماعیلیون، حسینیه میانده و حسینیه بالان در کنار حسینیه سرآسیاب از حسینیه های قدیمی محله کن است که علاوه بر میزبانی عزاداران حسینی در ایام محرم و صفر، از کانون های مهم فعالیت های اجتماعی در این محله به شمار می آیند. حسینیه سرآسیاب قدیمی ترین حسینیه محله کن است که قدمتش به ۳۰۰ سال قبل می رسد. این را می شود از درخت کهنسالی که سالهاست همجوار حسینیه قرار دارد تخمین زد. در سال ۱۴۰۰ قدمت این درخت را بین ۲۷۰ تا ۳۱۰ سال برآورد کردند و به‌عنوان میراث طبیعی به ثبت رساندند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
بنای قدیمی این حسینیه برخلاف دیگر حسینیه‌های قدیمی که از خشت و گل ساخته شده‌اند، آجری است. در حسینیه سرآسیاب هرچه را که می‌بینید نشانی از تاریخ و قدمت حسینیه دارد. از نمای آجری ساختمان تا طاق‌نماهای قدیمی در طبقات همه معماری قدیمی خود را حفظ کرده‌اند و آنطور که اهالی می‌گویند هیچ‌گونه نوسازی در آنجا اتفاق نیفتاده و حوض وسط حسینیه به همان شکل قدیمی در جای خود باقی است.
شباهتی که میان معماری حسینیه سرآسیاب با تکیه دولت وجود دارد دلیل دیگری بر قدمت ۳۰۰ ساله حسینیه سرآسیاب است. بنای حسینیه سرآسیاب خشت و آجر است و هر چند در بازسازی‌ها سعی کرده‌اند شکل و شمایلی جدید به آن بدهند اما طاق‌نماها و سقف‌های چوبی و نمای آجری حسینیه مانند آنچه در گذشته بوده، حفظ شده است. حسینیه همانند تکیه دولت به‌صورت طبقاتی و با طاق‌نماهای زیبایی بنا شده است. طبق رسمی که در گذشته وجود داشت، هر کدام از این طاق‌نماها به یک طایفه اختصاص داشت و مکان حضور بزرگان طایفه‌ها بود.
آیین های کهن در محله کن
حسینیه سرآسیاب با شکل کنونی در زمان قاجار توسط فردی به نام حاج‌شعبانعلی از ثروتمندان و ارادتمندان اباعبدالله (ع) توسعه پیداکرد و وقف‌های زیادی هم برای اداره آن انجام شد. عواید حاصل از املاک و باغ های وقفی حسینیه، در شب‌های محرم صرف اطعام عزاداران می‌شود. این حسینیه یکی از مراکز مهم اجتماعاتی محلی کن به شمار می آید. درهای این حسینیه در طول ایام سال به روی اهالی محله باز است تا بتوانند مجالس ختم، روضه خوانی یا جشن و سرور در روز میلاد امامان را برگزار کنند. در دهه ۶۰ و ایام دفاع مقدس از این حسینیه برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی و پشتیبانی جبهه استفاده می‌شد. در دهه ۶۰ و ۷۰ برخی اهالی این حسینیه را برای جشن شروع پیوند زناشویی فرزندانشان انتخاب می کردند و برخی اهالی نیز پس از سفر معنوی حج، در این حسینه ولیمه می دادند و از مهمانان و اهالی محل پذیرای می کردند.
نقاشی قیام مختار
رسم ها و آیین های خاصی از گذشتگان به یادگار مانده که سالهاست در حسینیه های قدیمی محله کن اجرا می شود و برخی از آنها به ثبت ملی رسیده است. وجود دامداری و باغ های موقوفه گردو موجب شده تا نوع غذاهای طبخ شده در ایام محرم متفاوت تر سایر محله ها باشد. نمونه آن هم آش شله‌قلمکار حسینیه اسماعیلیون است که شهرتش به محله‌های دیگر پایتخت رسیده است. طبخ آش با بیش از ۶۰ تا ۸۰ گوسفند نذری با حضور عاشقان حسینی حال و هوای خاصی به محله می دهد. حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) را می‌توان یکی از قدیمی‌ترین حسینیه‌های محدوده منطقه ۵ دانست که در محله «بالان» کن قرار دارد.
نمای خشت و گل حسینیه در سال‌های اخیر با گچ پوشانده شده ولی تیرهای چوبی ۱۵۰ ساله سقف همچنان پا برجا هستند. راه‌اندازی دسته سنگ‌زنون در حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) محله بالان نیز از سنت‌های قدیمی این محله است که به ثبت ملی رسیده است. حسینیه دارقاضی بزرگترین حسینیه محله است و این باعث شده تا رویدادهای فرهنگی و اجتماعی محله و حتی اقتصادی آنجا برگزار شود. احتمال می رود که تکیه «دار قاضی» به یاد و در خانه قاضی نامدار محله کن بنا شده باشد. در گذشته سقف تکیه دارقاضی نیز با چادر پوشانده می‌شد. یکی از پرده های مربوط به قیام مختار با نام عدالتخانه مختار «مجازات مسببان حادثه عاشورا» هنوز در این تکیه باقی مانده است.
کد خبر 843287 برچسب‌ها همشهری آنلاین همشهری محله
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت